Give me the freaking Moonstone

Ik leunde met mijn hoofd op mijn hand, niet dat ik moe was. Het zat lekker, lui. Ik keek naar hem, me opnieuw aan het voorstellen hoe hij als vampier zou zijn. Al klonk het raar, echt heel raar aangezien hij van de weerwolven afstamde. Maar ik wist zeker dat hij perfect zou zijn als vampier, niet dat hij nu echt onperfect was. Ik wende mijn blik af op het moment dat mijn keel begon te branden. Ik had genoeg gedronken, dat wist ik zeker..

Het leek wel alsof de tijd zo langzaam ging, doordat ik hier naast een vampier zat. Mijn ogen gingen steeds weer naar de zijkant, maar ik wist dat het geen zin had om haar steeds aan te kijken, haar houding veranderde toch niet. Ik pakte mijn soort van 'boekschrift' uit mijn tas, waar ik bijna alles in tekende wat ik fijn vond of wat in me hoofd zat. Dit keer wou ik gewoon bladeren door de talloze tekeningen. De les boeide me niet meer.

Ik stond op en hoorde de bel gaan. Mijn spullen pakte ik rustig in mijn tas. Mijn ogen bleven even op hem vast staan. Het voelde raar, zo dubbel. Het klopte niet maar het klopte ook weer wel. Op het moment dat ik nog maar 2 harten hoorde kloppen realiseerde ik me dat het lokaal verlaten was. De leraar stond bij de deur, hij was dicht bij mij. Ik slikte even en liep vervolgens naar de deur toe. Natuurlijk zou ik op hem wachten, al was dat misschien niet zo natuurlijk.

Na alles in me tas te hebben gestopt, stond ik op. Alleen ik, het vampieren meisje en de leraar waren er nog. Voor even keek ik om me heen, stond ze nou op me te wachten? Ik liep met een raar gevoel richting de deur terwijl ik haar in mijn ooghoeken in de gaten hield. Het voelde best dat ik met een vampier omging, terwijl ik toch afstamde van een weerwolf. Maar het ging vanzelf, ze had aantrekkingskracht.

'Welke les heb je nu?' ik had voor deze hele dag geen lessen meer. Ik had het minimale paket gekozen, aangezien ik veel lessen al gehad had en ik hier niet voor les kwam. Ik vroeg me af waarom ik hem had kunnen zien, de weerwolven om hem heen blokte de vorige dragers. Dagelijks moest ik zoeken naar de ketting, nog nooit had ik hem kunnen vinden. Tot kort geledennatuurlijk.