Let me be your hero baby.

omdat ik dat liedje luisterde en geen titel wist, lol.

Leah Vannesa Quintes, beter bekend als Leah. ~ zeventien jaar. ~ fotoooo.

Milan Mccanzie, een 18 jarige jongen die in zijn laatste jaar zit. 6 vwo. Hij is een jongen die geliefd is door iedereen die ogen heeft, vrouwelijk en mannelijk. Ook al word hij in de categorie ''badboys'' geplaatst, hij kan lief zijn, als hij dat wilt. Hij is sportief aangelegd wat ook te zien is aan zijn afgetrainde lichaam. Hij komt van rijke afkomst maar geeft daar niet veel om. Hij weet hoe makkelijk zijn leven is en zeikt daar dan ook nooit over.

Leah.
Met mijn koptelefoon op van Beats by dr.dre, liep ik het school gebou in. Zoals gewoonlijk werd ik na gestaart, puur omdat ik de enige was op school met een eigen stijl. Expres zette ik mijn muziek nog een toontje harder. Kayne west, love knockdown. De beats die uit mijn koptelefoon kwam was echt geweldig. Bij mij kluisje, die ik immers zo gevonden had aangezien hij er nogal opvallend uitzag, stopte ik. Ik opende deze met mijn sleutel en haalde engels en litiatuur eruit. Het was best chill, altijd alleen zijn, je kon tenminste altijd van je grootste idool genieten. Grijnzend gooide ik mijn kluisdeur achter me dicht. Uit mijn schooltas pakte ik mijn Ipad. Zo, even twitter erbij. Ik liep, focusend op mijn Ipad, door de schoolgang. Iedereen ontweek me toch, puur omdat ik anders was. Ja, het leven was heerlijk. Al hoewel, het leven was niet bepaald heerlijk, want volgens de radio kwam er vandaag een eind aan de heerlijk heid. Er zou namelijk een storm op komst zijn. Ach, ik zag vanzelf wel of er een storm aan kwam of niet, eerst school nog.

Spoiler:

In mijn ''ik heb gistere een zware nacht gehad'' outfit kwam ik op school aan. Al scheen de zon niet echt, dat weerhield mij niet van het dragen van een zonnebril. Een tas had ik niet mee, slechts de sleutel van mijn kluisje. Ik begroette grijnzend een paar meiden en liep vlotjes naar binnen. Dat mensen voor me aan de kant gingen of me aanstaarde merkte ik al lang niet meer. Het was iets geworden waar ik aan gewend was, hoe erg dat ook klonk. 'Daniel' begroette ik de jongen die zijn kluisje naast die van mij had. 'Milan' zei hij met een grote glimlach terug, het was een aardige jongen. 'Zware nacht gehad' ging hij grijnzend verder. Ik knikte grijnzend terug terwijl ik mijn boeken uit mijn kluisje haalde.

Spoiler:

Engels was de les die ik als eerst had. Ik beende me een weg door de mensenmassa, richting het lokaal. Mijn ogen gingen naar Milan en zijn vriend Daniel. Status: 'ik ben populair en naai elke chick.' Ik had een hekel aan beide, al moest ik zeggen dat Milan soms nog wel oké was. Nicki Minaj met Super bass, kwam dit keer uit mijn Beats by dr.dre. Ik nam plaats op de tafel voor het lokaal, aangezien de bel pas over vijf minuten ging. Dat was wel het nadeel aan altijd alleen zijn.. Je moest alleen wachten, alleen eten en alleen werken.

Eenmaal in de klas kreeg ik meteen een preek van mijn engellerares aangezien ik mijn zonnebril en muts nog op had. 'Oké, oké, chill' beet ik dr rustig toe terwijl ik ze beide afzette. Ik plofte neer op mijn vaste plaats en legde zowel mijn boeken als mijn zonnebril en muts op tafel. Daniel ging als van zelf sprekend naast me zitten. Mijn ogen liet ik rustig over de klas glijden, even hakend bij Leah. De mysterieuze Leah. Niemand kende haar echt, niemand had echt contact met haar. Ze was niet lelijk, nee zelfs eerder gezegd mooi. Het feit dat ze met niemand contact had, ja dat was creepy. Ik wende mijn blik af naar mijn boeken en sloeg ze met tegenzin open, een handeling meer dan die ik gewoonlijk vernam.

Helemaal alleen had ik een plek gevonden op de achterste tafel van de rechtse rij. Mijn boeken kregen een plek voor mij neus. Ik keek even op toen ik twee paar ogen voelde prikkelen in mijn richting. Het was Milan. Even glimlachte ik kort. Normaal gesproken zou elk meisje de kriebels krijgen als Milan naar je keek, maar ik voelde niks. Hij was knap, dat was moeilijk te ontkennen maar nee.. hij was niet het type jongen waar ik op viel. De leraar begon over de lynrics van een liedje wat we moesten zoeken. "Leah, wil jij met ons de Lynrics van je liedje delen?" Zonder antwoord te geven, pakte ik me schrift en liep naar de voorkant van de klas. "Timberland, to late to apologize." Langzaam las ik de tekst voor. Het nummer had me altijd wat gedaan, vooral als ik aan de relatie tussen mij en Justin.

Gefrustreerd tikte ik met mijn pen op de tafel. Van half 4 tot half 6 moest ik nablijven. Dat betekende dat ik nu nog een half uur had tot ik vrij was. Vakantie. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat je in dit lokaal strafwerk maakte, bij mij kwam er niet veel van. Ik keek op van mijn tafel en liet mijn ogen naar de enige andere persoon in de ruimte glijden. Leah. Dit was de 2de x vandaag dat ze in mijn gedachtes kwam, puur toeval al zei ik het zelf. Normaal gesproken had ik wel met iemand geping’t of ge-sms’t maar dat was nogal onmogelijk aangezien mijn mobiel was ingenomen. Nieuwe regeling, mobiel kwijt als je moest nablijven.