Winter winds protect.

ALASKAAAAA, HERE WE COME.

Volledige naam: Rix Chefron Quints.
Leeftijd: Negentien (341)
Innerlijk: Rix is een persoon die graag de touwtjes in handen heeft, vooral omdat hij weet dat dan ook alles goed gaat. Hij wil graag leiding hebben over dingen en ook neemt hij niet snel de slachtofferrol op zich. Als iets hem niet aanstaat zal hij ook altijd zijn mond opendoen om dan zijn mening te zeggen ook al wordt dat meestal niet gewaardeerd. Op de meeste mensen heeft hij wel iets aan te merken, vaak kan hij dus ook alleen maar goed opschieten met de mensen die op hem lijken. Een prater over zijn gevoelens of verleden is Rix ook niet, je leeft in het hier en nu dus nadenken over je verleden hoeft niet meer. Snel aangebrand is hij ook wel, hij kan zich ergeren aan de meest kleine dingen en daar bijvoorbeeld woest van worden. Een wellicht iets betere kant van hem is dat hij vrij impulsief en avontuurlijk is. Hij is dynamisch en houdt niet van te lang op één plek blijven. Het liefst wil hij verandering in zijn leven. In zijn hoofd is het vaak een chaos en dat merk je ook wel aan zijn manier van doen, je weet nooit op wat voor manier hij zich gedraagd. Zijn manier om rust te vinden heeft hij niet, hij heeft liever dat er iets gebeurd dan dat er een periode van rust is.
Uiterlijk: Check de foto, ik ben te lui om een beschrijving er bij te zetten namelijk. Het enige wat je moet weten is dat het lichaam van Rix onder de littekens zit.
Extra: Rix heeft een prachtige gave, al zegt hij het zelf. Hij kan in het verleden van andere kijken. Nooit heeft hij het met verledens, maar het komt altijd wel van pas. Bovendien is Rix erg ge interesseerd in Sterren, planeten en de natuur. Reizen is zijn favoriete hobby.

Spoiler:

Naam: Jensen Padalecki
Leeftijd: Al is Jensen bevroren op de leeftijd van 17, ze bestaat al zo'n 1300 jaar.
Innerlijk: Jensen is een lief jong meisje, rustig en bijna altijd goed gehumeurd. Al leeft ze alleen, ze voelt zich niet eenzaam. Ze heeft menselijke vrienden en een baan, een normaal leven dus. Ze is journalist, een goede ook nog eens. Deels komt dit door wie ze is als vampier, deels door haar karakter. Informatie bemachtigen is geen moeite voor Jensen. In tegenstelling tot de andere vampieren is ze niet alleen mooi, haar impact op de wezens/mensen om haar heen is groter. Mensen kan ze wel eens waar alles laten doen, terwijl vampieren slechts een beetje uit het veld geslagen zijn. Jensen is een van de oudste onbekende vampieren. Haar bestaan heeft ze altijd proberen te verbergen. Ze weet dat er andere vampieren zijn en ze weet dat ze als oude vampier best een hoog aanzien zou kunnen hebben.
Uiterlijk: Jensen's uiterlijk heeft meerdere kanten. Wil ze lief over komen, dan kleed ze zich lief. Zo is ze elke dag een ''ander'' meisje. Tenminste, zo kan ze overkomen.
Extra: Jensen komt van oorsprong ook uit Alaska, slechts haar moeder komt uit Rusland. Hierdoor spreekt Jensen zowel Engels/Amerikaans als Russisch en ook nog de verschillende stamtalen die in Alaska bestaan.

Spoiler:

Ik voelde de wind, een paar verloren druppels en de zon allemaal tegelijk op mijn huid. Ik rende met een hoge snelheid tussen de bomen door. Opzoek naar mijn lunch, of beter gezegd mijn avondmaaltijd. De luxe van het wonen in de natuur was dat je altijd vers eten kon hebben. Versteent bleef ik staan op een grote rots op de berg, uitzicht over alles. Een onbekende geur prikte in mijn neus, het verbaasde me dat die geur me nu pas opviel. Wat natuurlijk logisch was door de sneeuw, die dempte de geuren. Mijn ogen flitste om me heen, opzoek naar de indringer.

Rix was nooit bang of op de vlucht, sinds de laatste paar weken. Het was zijn eigen schuld geweest én dat wist hij dan ook wel. Het schuldgevoel wat hij voelde zou hoe dan ook niet verdwijnen, zelfs al sprak iemand hem toe. Zijn ogen gleden nogmaals naar het landschap achter hem. Al ongeveer twaalf uur was hij de jagers kwijt. Misschien werd het dan toch tijd dat hij onderdook, wat hier waarschijnlijk niet gemakkelijk werd. Alaska, hij snapte sowieso niet wat hij hier deed. Er was hier haast geen mens te bekennen én bovendien zou hij hier dan niet lang overleven. Maar toch was dit een plek waar ze hem niet zouden zoeken. Toen Rix diep snoof, rook hij een onbekende geur. Een vampier, dat kon niet missen. Maar toch moest hij of zij anders dan hem zijn. Zijn ogen gleden over de natuur voor hem en bleven haken op een blondine. Zonder enige aarzel rende hij op haar af. 'Ik heb je hulp nodig' zei hij zonder er maar ook bij stil te staan wat hij vroeg. Ze was hier immers het enige wezen dus hij moest wel, ook al ging hij het liefst niet met het vrouwelijke schoon om.

Ik keek hoe de jongen me naderde en luisterde toen hij sprak. Het was stom geweest om niet voorzichtiger te zijn. Natuurlijk was de jongen geen gevaar voor me, maar ik zonderde me liever af van andere vampieren. Ik had al ruim 150 jaar geen contact gehad met andere vampieren. Ik zag ze af en toe komen en gaan maar daar bleef het ook bij. 'Je bent bij het verkeerde adres' het voelde prettig om gewoon te kunnen doen. Gewoon te kunnen praten, bewegen of juist niet bewegen, bij het omgaan van mensen moest je tenslotte op alles letten. Ik wou niet bot doen tegen de jongen maar ik wou ook niet in zijn problemen verzeilt raken. 'Ik kan geen hulp geven' sprak ik vervolgens, niet dat het echt enige toevoeging aan mijn vorige woorden had.

Ze kon hem geen hulp bieden, waar sloeg dat op?! Even gromde Rix kort. Hij had er zo hekel aan als mensen niet hielpen, alsof ze dat niet aandurfde. 'Alsjeblieft, help me..' Dit keer zei hij het bijna smekend. Als zij hem niet hielp was de kans groot dat er een einde kwam aan zijn gelukzalige leven, al hoewel, zo gelukzalig was ze leven tegenwoordig niet meer. Hij had het zelf veroorzaakt, had hij mij niet zo stom moeten zijn om ze halve familie te vermoorden. Maar hij had er niks aan kunnen doen.. Rix balde zijn vuisten. Hij vond het vreselijk om aan die periode terug te denken, maar altijd ging het vanzelf. Het liefst leefde hij gewoon in de tegenwoordige tijd, hier en nu. 'Ik doe alles voor je als je me helpt, alsjeblieft?' Nog een keer vragen kon geen kwaad. En bovendien leek de blondine iemand die zich snel liet overhalen.

Ik keek naar de jongen en fronste mijn gezicht. 'Er is een bed, Eten, En je houd je aan mijn regels' Dat was het enige wat ik hem kon bieden. Natuurlijk gebruikte ik de termen zoals bed en eten niet letterlijk, het ging om het idee. Ik kon het een dak boven zijn hoofd aan bieden, dat was het enige. Het was namelijk al te laat om te doen alsof ik hem niet had opgemerkt. Ik was geen harteloos mens [Lees: vampier]. Even bestudeerde ik hem, aan zijn geur was het duidelijk dat hij mensenbloed dronk. Hij moest dus nog opgevoed worden, tenslotte was een van mijn regels het vegetariër zijn. Tenminste, zolang hij onder mijn dak leefde.

Een triomfantelijke grijns speelde al snel op de lippen van Rix. 'Je wilt niet weten hoe dankbaar ik je ben.' Eten had hij niet nodig, maar daar kwam ze vanzelf wel achter. Hij was bovendien het type wat niet van heel veel hulp hield, een onderdak was genoeg. 'Ik ben trouwens Rix, jij bent?' Lichtelijk nieuwschierig keek hij de blondine aan. Haar verleden zou ze met rust laten, die nam hij wel in zich op als ze een écht gesprek hadden, dan had hij er tenminste iets aan. Even liet hij zijn blik naar achter gaan. Nog steeds was er geen spoor van de jagers én zijn familie. Zou hij het haar moeten vertellen? Nee, dat zou waarschijnlijk ze onderdak kosten. Even liet Rix zijn hand nonchalant door ze haar gaan.

Ik ging niet in op zijn Triomfantelijke grijns of zijn woorden. 'Voor dat ik je vertel wie ik ben wil ik dat je me iets beloofd. Zodra je weer vertrekt, hou je je mond. Je weet niet meer dat je bij mij geweest bent noch dat ik besta' ik wou kost wat het kost onbekend blijven. Ik wachtte niet op antwoord toen ik opnieuw begon te praten. 'Lunch' sprak ik slechts het ene woord terwijl ik begon te rennen. Hij kon me volgen als hij dat wou, dan stond het vast wat zijn besluit was. Met mij mee gaan was zijn mond houden, of verder gaan.

Haar woorden liet hem even nadenken. Moeilijk, dat was het zeker. Het liefst had Rix overigs zelf de touwtjes in handen. Maar op dit moment had hij echter geen keus. Het was met haar mee gaan óf vermoord woorden. Zijn keuzen stond dus al snel vast. Toen ze het woord Lunch uitsprak, keek hij even verbaasd op. Hoe wou je hier ooit een lunch vinden? Het drong pas tot hem door dat ze een dieren drinker was toen ze verdween in het landschap. Vanzelf sprekend begon hij achter haar aan te rennen, niet dat hij ook ging jagen want dierenbloed dronk hij nooit van zijn leven. Herhaalt: Nooit van zijn leven.

Ik slachtte het dier snel en dronk tot ik vol zat. Terwijl ik vervolgens opstond streek ik met mijn duim langs mijn lip om wat bloed weg te halen. 'In mijn koelkast thuis heb ik wat donorbloed, het is dat of dierenbloed. Besluit je om dat te negeren, dan zal ik je persoonlijk naar de gene brengen waar jij nu van wegrent' ik glimlachte liefjes. Ik kwam niet over als het bazige type en meestal was ik dat ook niet. Slechts op sommige punten. 'Ik ben Jensen' zei ik vervolgens met de zelfde lieve glimlach.

Hij hield haar nauwlettend in de gaten toen ze het bloed opdronk. Erg amusement om te zien hoe ze een dier leeg dronk. Maar toch vond Rix het zielig. Hij was een mens (lees vampier) die dol was op de natuur en dat was ook een van de redenen dat hij geen dieren bloed dronk. Toen ze begon over donorbloed, glimlachte hij flauw. 'Alles is beter dan dierenbloed dus ik neem het met liefde aan, Jensen' haar naam sprak hij uit alsof het perfectie was. Jensen, die naam hoorde hij normaal altijd alleen maar bij mannen. Maar op de een of andere manier vond hij toch dat die naam bij haar pasten.

'Dan is dat afgesproken' Ik keek op naar hem en streek een lok achter mijn oor. 'Dan zal ik je mijn huis laten zien' Nadat ik dat gezet had begon ik te rennen, verwachtend dat hij me wel zou volgen. Ik woonde in het dichts bij zijnde huis hier in de buurt. Ver weg van de mensen. Ik had 2 huizen om precies te zijn, al liet ik hem de andere niet zien. De andere was in de stad, omringt door mensen, het leven. Daar had ik buren, vrienden, een echt leven. Eenmaal aangekomen bij mijn huis viste ik een van de sleutels uit mijn broekzak en ging ik naar binnen. Vanuit het kastje in de gang pakte ik een ander sleutel en gooide ik die naar hem terwijl ik mijn schoenen uit deed. Ik liep graag op blote voeten. Dit huis stond vol met herinneringen, foto’s van vroeger. Tekeningen van vroeger, in de tijd dat foto’s nog niet bestonden.

Samen renden ze naar haar huis. Aangekomen daar was het een ontiegelijk groot huis. Om eerlijk te zijn had Rix het daar nooit mee, het liefst woonde hij gewoon in een klein hutje midden in de natuur, waar hij thuis hoorde. Hij stapte het huis binnen en nam het in zich op. Het was mooi ingericht, overal wel wat geschiedenis maar toch. Toen Jensen de sleutel naar hem toe gooide, ving hij deze behendigd op. 'Mooi huis..' zei hij sloom terwijl haar in de richting van de huiskamer liep. Wellicht meteen liet hij zich op de grote lig bank vallen. Hij was nooit zo van luieren, maar na zo ongeveer vier dagen door rennen verdiende hij het wel even. Zijn ogen gleden weer over Jensen. Ze had iets bijzonders, iets wat hij niet snapte. De enige manier was om door haar verleden te speuren maar daar had hij nu even geen zin in. Dat deed hij wel als hij opgeladen was. Batt low.

'Bedankt' sprak ik zacht als reactie op zijn compliment. Terwijl hij zich op de bank liet vallen liep ik de keuken in. Uit de koelkast haalde ik een zakje donorbloed. Eenmaal terug in de woonkamer gooide ik deze naar hem, 'onderste la in de koelkast'. Ik liep naar de eettafel en zette de laptop die er op stond aan. 'Ik zal je kamer even klaarmaken' murmelde ik terwijl ik de trap op liep. Eenmaal in zijn kamer legde ik wat schone handdoeken op het bed en pakte ik vervolgens alle jongenskleding die ik in dit huis had, deze legde ik netjes in de kast. De badkamer controleerde ik niet, aangezien ik wist dat ik die een paar weken geleden nog helemaal klaar had gemaakt. In mijn eigen kamer pakte ik wat papierwerk, daarmee liep ik weer naar beneden. 'Ik heb de deur van je kamer opengezet, als je het fijn vind kun je een douche nemen, ect, ect.' Ik nam plaats aan de tafel bij mijn laptop en legde mijn papierwerk neer.