Flint Anderson must die.

Een meisje, altijd ontzichtbaar, verhuist naar een nieuwe stad. Daar ontmoet ze een groep meiden die allemaal met één jongen zitten. Uiteindelijk dumpen ze die jongen maar ze willen hem terug pakken omdat ie zo veel meisjes playt. Ze maken het onzichtbare meisje zo knap dat iedere jongen haar wil, zoal de player. De player word tot over zijn oren verliefd op haar.. Maar ja, het is fake. Maar wat nou als het meisje verliefd word op de player? Bedenken de meiden dan een plan om beide uit elkaar te halen of laten ze het bij wat het is?


--

Jennifer Mose, beter bekend als Jenny, is een zestien jarige schoonheid. Ze was nooit zo als ze nu was, maar ze is de meiden dankbaar. Haar blonde haar, prachtige bambi ogen en geweldige lichaam, doen elke jongen stil staan. Maar ze heeft maar één doel: Flint. Ze heeft voor de rest NO ervaring met liefde. Ze was nou eenmaal eerst een nerd die alleen maar goed was in leren. Nu ze een make-over heeft gehad staat ze bekend als de blonde stoot. Elke jongen zou wel het bed met haar willen delen. Jennifer is dan wel van de buitenkant veranderd, maar is nog precies de zelfde van de binnenkant. Ze is dol op oude rock muziek en natuurlijk op lezen én toneel spelen. Ze is ook absoluut niet lenig, maar voor het plan zit ze helaas bij de chearleaders. Haar moeder is haar alles aangezien haar vader haar heeft achter gelaten. Helaas is haar moeder een vrouw die graag het bed deelt met mannen en niet aan serieuze relatie's doet..

Flint Jake Anderson. Een verstrooide engelse jongen die het leven én meisjes niet serieus neemt. Hij zoekt geen liefde en ook geen relatie. Hij liegt niet tegen meisjes, al zeggen de meeste van wel. Hij zegt nooit dingen als; 'ik hou van je, bel je binnekort, je bent de enige voor mij.' Daarom vind hij wat hij zelf doet ook niet zo erg, al realiseert hij niet wat hij de andere meisjes aandoet. Als hij een meisje ziet die hij wilt hebben zorgt hij daar ook voor, dan gaat hij recht op zijn doel af. School is voor hem niet belangrijk, zo is hij er grotendeels van de tijd ook niet. Is hij er wel, dan kun je hem meestal buiten rokend vinden. Een simpele lichtjes strakke jeans, een leren jack, een rode muts en vans is zijn standaard look. Echte hobby's heeft hij niet, al weet hij wel wat hij later wil worden. Zijn vrienden kennen hem goed, die zijn dan ook de enige die heb Jake noemen. Hij is het badboy type, zijn vrienden zijn stukken minder erg in dat dan hij is. Hij geniet van het leven, probeert zo veel mogelijk tot het te laat is.

Jennifer.
De gangen waren gevuld met leerlingen, maar alle ogen waren op mij gericht. Het maakte me onzeker, maar tegelijker tijd ook weer niet. Het enige wat nu nog ontbrak, was Fint. Hij was de afgelopen weken niet aanwezig geweest op school en sindsdien moest ik de jongens letterlijk van me afslaan. Maar van bepaalde bronnen hoorde ik al gauw dat hij er vandaag weer zou zijn. Mijn outfit bestond uit een een kort, wit jurkje met daaronder mijn bruine uggs. Het zag er sexy uit, al zei ik het zelf. De meiden hadden het dan ook uitgezogd. Want zelf had ik niet bepaald stijl nee.

Ik gooide mijn sigaret in de prullenbak en blies mijn rook uit terwijl ik door de gang liep. Ik deed mijn jack uit terwijl ik naar mijn kluisje liep. Ik voelde hoe de blikken op mij gericht waren maar lette er zoals gewoonlijk niet op. Ik zag het meisje en wist meteen dat zij het meisje was waar iedereen het over had. In plaats van mijn hand naar haar uit te steken en me netjes voor te stellen drukte ik nonchalant mijn lippen even kort op haar wang. 'Jennifer is het, toch?' ik wachte maar even kort op een antwoord en opende vervolgens mijn kluisje die daar vlak bij in de buurt was. 'Flint' zei ik terwijl ik mijn jack in mijn kluisje stopte en er slechts een pen uithaalde. Meer gebruikte ik namelijk toch niet in de lessen.

De meiden hadden me hier voor al gewaarschuwd, voor zijn snelle reactie en wat dan ook. Maar toch overdonderde het me een beetje dat hij zijn lippen op mijn wang drukte. Hij stelde zich voor, maar natuurlijk wist ik zijn naam al. Ik gooide mijn kluisje dicht en keek slechts voor een enkele seconde naar hem. "Jenny, niet Jennifer" Ik moest laten zien dat ik nieg bepaald gek op hem was, ookal was die knap. Hij moest moeite doen, ookal deed ie dat niet graag.

Ik sloot mijn kluisje en keek even naar haar. 'Ze zeiden dat je Jennifer Mose heet en dat iedereen je Jenny noemt, want ik persoonlijk een beetje minachtend vind omdat Jenny verkleinend is en dat verdien je niet' ik trok slechts even mijn mondhoeken op. Ik haatte het als mensen iemand een bijnaam met een verklein woord gaven, het was zo minachtend. 'Maar als jij Jenny genoemd wilt worden is dat natuurlijk prima' ik glimlachte en streek een lok uit mijn gezicht. Ik hoorde iemand zijn keel schrapen en merkte toen dat we niet alleen waren. 'Ik zie je nog wel' het was geen vraag, ik nam het namelijk gewoon aan. Vervolgens lachte ik een mooie glimlach en liep ik terug naar mijn vrienden die op mij aan het wachten waren.

Hij begon een heel verhaal over het feit dat het een verklein woordje was, blabla. Nou als dit alles was wat hij te bieden had, werd dit heel makkelijk voor mij. Ik zei geen woord meer tegen hem en liep vervolgens richting de meiden. "En en en wat zei die allemaal?" Glimlachend herhaalde ik de woorden die Fint allemaal had gezet. Sasja, de middelste van de meiden die het langst met Fint had gezeten, begon al gelijk een verhaal over dat hij altijd zo begon en dat ik echt moest oppassen. Ik glimlachte kort en trok me jurkje een stuk naar beneden. Ik moest naar me les en toevallig.. zat hij bij mij in de klas.

Ik rekte me uit en liep de klas in met Daniel. Mijn muts hield ik op, wat de leraar er ook van zei. De meeste leraren wisten dat ik het niet erg vond om er uit gestuurd te worden. Daarom hielden de meesten hun mond er over. Mijn muts was niet storend, het zat slechts op de achterkant van mijn hoofd. Onderuit gezakt ging ik vooraan zitten. Al was ik er niet het type voor, ik zat graag vooraan. Ik was niet zo rebels als ik er uit zag. Nee verre weg van. Slechts een jongen die verzot was op meisjes én niet verzot was op Relatie's. Ik grijnsde bij het zien van Jennifer aka. Jenny. Ik had dus echt wat gemist de afgelopen 3 weken. Ik had een goede reden om er niet te zijn, al dacht waarschijnlijk iedereen dat ik ergens 3 weken had liggen smoke'n.

Het sprak voor zich dat ik achter hem ging zitten, aangezien ik toch wou dat zijn aandacht naar mij ging. Want ja.. als ik hem wou terug pakken, ookal had hij mij niks aangedaan, ik moest en zou hem terug pakken zoals hij deed bij meisjes. Uit mijn tas pakte ik mijn boeken; geschiedenis. Het was niet bepaald mijn favoriete vak, maar ik vond het ook niet echt saai. Mijn hand gleed door mijn blonde lokken en ik zag vanuit mijn ooghoeken dat de vriend van Fint, Chase, naast me ging zitten. Hmm, dit werd nog wat.

Ik volgde de ogen van Chase en kwam bij Jennifer terecht. Ik lachte en schudde mijn lokken uit mijn gezicht. Dus ze ging achter me zitten en Chase ging er naast zitten. Ik gleed met mijn vingertoppen even over mijn lippen en ging vervolgens leunend tegen de muur zitten. Ik zit altijd vooraan rechts in de buiterste plek, de gene die tegen de muur aan stond, zo ver mogelijk bij het raam vandaan. De leraar begon met praten, de bedoeling was dat wij hier aantekeningen van maaktte. Niet dat ik dat deed, nooit niet. Toch omdat ik het leuk vind om Jennifer te storen en Chase te iriteren draaide ik me naar haar om. 'Je vind het toch niet erg dat ik een blaadje leen?' ik zette mijn hemelslieve gezicht op en lachte.

Ik schreef de aantekeningen mee aangezien ik toch íets wou leren. De vraag van Fint deed me uiteindelijk doen opwekken uit de schrijf wereld. "Natuurlijk niet?" Met gefronsde wenkbrauwen keek ik hem aan. De meiden had gelijk, hij deed er werkelijk alles aan om een meisje voor zich te krijgen en het begon klein. Uit mijn schrift scheurde ik een blaadje en duwde deze in zijn hand. Chase keek mij steeds aan, alsof ik een soort... standbeeld was. Onzeker streek ik wat haar achter mijn oor, maar ik wist dat ik het niet mocht laten merken. Sasja zat een paar tafels achter me en hield me in de gaten. Waarom was ik hier aan begonnen?

Ik pakte het blaadje aan met een glimlach en draaide me weer soepeltjes om. Langzaam begon ik te tekenen, het gene wat de leraar vertelde in beeld. Ik was een type die dingen opving via beelden, een fotografisch geheugen werd het ook genoemd. Ik hoefde het slechts te zien, de woorden om te zetten in beeld. Ik trok lichtjes grijnzend mijn mondhoeken op en tekende het, geschiedenis was nog een makkelijk vak vergeleken met vakken zoals frans. Probeer frans maar te tekenen. Ik keek fronsend naar mijn pen toen hij stopte met schrijven. Waarom had ik uberhoud een pen gepakt dit keer? Ik was normaal meer een potlood type. Ik draaide me dit keer naar Chase toe i.p.v Jennifer, om de heletijd hulp te vragen bij een meisje waarmee je wou scoren was veel te duidelijk. 'Potlood?' ik glimlachte ongeduldig en mikte mijn pen in de prullebak.

Het viel op dit moment wel heel erg op dat hij zich zo vaak omdraaide. Chase pakte een potlood uit zijn etui en gaf hem door aan Fint. Het was best raar dat hij niet meteen op mij af ging, maar goed het wendde. Hij had vast een eigen manier van fixen. Na een halfuur stil gezeten te hebben, rinkelde de bel; pauze. Ik stopte mijn spullen weer in mijn tas. Sasja was er van door, mm vast naar Amber en Daryenne toe, de andere meiden die het plan hadden verzonnen. Mijn tas gooide ik over mijn rug heen en langzaam liep ik het lokaal uit. Wanneer zou Fint actie ondernemen?

Ik deed het potlood van Chase achter mijn oor en vouwde het papiertje op. Vervolgens stond ik op en liep ik naar het meisje dat aan de linkerkant voor aan zat. 'Clara? Mag ik je aantekeningen van de vakken waarvoor we die gehad hebben lenen?' ze was een aardig meisje, natuurlijk niet mijn type. Ze gaf me haar 3 schiften en ik beloofde hen aan het einde van de dag terug te geven. Als een van de weinige had ze vertrouwen in me, hoe raar dat ook klonk. Clara was niet het type om het tegen iedereen te vertellen en als logisch was ik dat ook niet. Altijd als ik er niet was - wat aardig vaak was - leende ze me haar aantekingen aan. Samen met haar verliet ik het lokaal, waar we vervolgens onze eigen wegen gingen. Met 3 schriften onder mijn arm, een potlood achter mijn oor en een nieuw sigaretje liep ik naar buiten. Tussenuur, het beste uur dat je zowat op deze school kon krijgen.

Sterker nog; ik had een tussenuur, geen pauze. Sasja was nergens te bekennen en de enige die ik zag was Fint. Fijne situatie dit, heel fijn. De zon scheen fel buiten, dus ik koos voor een bankje in de zon. Uit mijn schooltas pakte ik mijn zonnebril en deze zette ik op mijn neus. Ik moest relaxed over komen, ookal was dat moeilijk, vooral bij hem in de buurt. Mijn benen sloeg ik over elkaar heen en het enige wat ik deed was rond kijken, mijn blik liet ik niet over Fint glijden. Ja, dat was moeilijk. Hij was vreselijk aantrekkelijk maar ik mocht niet voor hem vallen, nooit niet. Dan was het plan, boem, van de kaart.

Toen ik eenmaal over het schoolplein liep keek ik even naar de mensen die er waren. Mijn ogen bleven natuurlijk even op Jennifer steken. 'Leuke zonnebril' zei ik terwijl ik doorliep. Ik ging op een bankje zitten waar een tafel bij stond en opende het eerste schrift van Carla. Langzaam begon ik alles door te lezen terwijl ik een sigaret opstak. Roken op het schoolplein was officeel verboden, niet dat iemand er echt veel tijd of aandacht aan besteede. Ik knabelde op mn vinger terwijl ik me iets verschoof, ik hield niet van het zonlicht. Niet vollop in mijn gezicht tenminste.

Was dat het enige? Was dat alles wat hij zei? Ik dacht dat Fint juist zo erg was dat het meteen begon met, hey wil je uit? En dat hij duizende rozen zou sturen alleen maar om te laten zien dat je knap was. Maar nee, hij biedde niet veel. Zou hij me niet leuk vinden? Oké, als dit was waar de meiden me voor hadden gewaarschuwd, was het niks. Ik tikte met mijn nagels op mijn been en staarde wat voor me uit. Zou ik de eerste zet moeten zetten? Nee, nee hij moest moeite doen.

Veel te ijverig begon ik haar aantekeningen over te zetten in afbeeldingen. Ik had er miljoenen ingescant en in mijn mobiel gezet. Als van zelf sprekend legde ik mijn mobiel op tafel neer en zette ik een muziekje op. John legend, wie anders? Hij was waarschijnlijk de chilste veld op heel de freaking wereld. Gewoon zingen, goede beat. Ik grijnsde en schudde mijn hoofd om niet afgedwaalt te worden. Een hekel had ik aan school, niet aan het leren of dingen onthouden maar aan de regels die er zonder speciale reden waren. Ik kon goed tegen regels, als ze klopte, als ze goed tot stand waren gebracht en goed onderbout waren. Maar regels die er waren om je gewoonweg te iriteren?

Wat moest ik doen om zijn aandacht te trekken? Mijn jurkje nog lager dragen zodat je mijn tieten kon beschrijven? Nee, nee ik moest gewoon zijn zoals ik nu was. Toch trok ik nog even mijn jurkje een stuk naar beneden. Misschien moest ik doen alsof ik bezig was, dan had ik meer kans dat ik opviel. Vanuit mijn ooghoeken hield ik hem strak in de gaten. Zat hij nou te leren..? Ach, waarom dacht ik hier uberhaupt over na. Uit mijn broekzak haalde ik mijn telefoon en scrolde naar het nummer van Sasja. Waarom zet Fint nou geen zet?! Ik drukte op verzenden en meteen keek ik weer naar zijn gezicht. Dit werkte frustrerend.

Nadat er ongeveer 7 nummers van John voorbij waren gegaan legde ik mijn potlood neer. Klaar, het huiswerk van 3 weken ingehaalt. Ik lachte, dat kon nooit never kloppen. Ik gooide mijn sigaret weg, deed mijn mobiel in mijn broekzak en stond op. Op dit moment merkte ik het gezicht van Jennifer pas, verwachtend. Alsof ze iets van me verwachtte, al keek ze natuurlijk weg op het moment dat ik naar haar keek. Ik plofte naast haar neer en fronste even. Af en toe had ik weken dat ik meer behoefte had aan een meisje dan andere weken, deze week had ik praktisch geen behoefte. 'Dus welke roddel heb je gehoort en wat zou ik waar moeten maken?' ik trok vragend mijn wenkbrauwe op terwijl ik onderuit zakte.

Na minstens een half uur alleen maar te hebben zitten te piekeren, stond hij op. Meteen liet ik mijn blik weer naar de grond glijden, vooral na zijn woorden. "Geen enkele, waarom?" Mijn hoofd hield ik een klein beetje schuin. Het spel spelen, dat was alles wat ik op dit moment moest doen. Hij was best interessant als die zo nadacht, je kon zijn rimpels tellen. Mijn telefoon trilde maar ik schonk er geen aandacht aan. Het was Sasja, dat wist ik zeker.

Ik keek even naar haar gezicht voordat ik antwoorde. 'De meeste nieuwe meisjes horen nogal wat fabeltjes.' Ik grinnikte zelf. Alsof ik elk lekker meisje verslond, nee dat was niet, ik verslond geen meisjes. Ik snapte meisjes niet, ik snapte hun hersenen niet, ik snapte slechts wat ze aantrekkelijk vonden. Dat was vooral een jongen die niet op hun afsprong, een jongen die er goed verzorgt uitzag en lekker rook. Als je die 3 dingen kon doen, dan zat je goed. Natuurlijk waren er hier en daar kleine dingetjes die ze aantrekkelijk vonden maar dat waren geen hoofd punten. Ik wist elk klein detail om ze zo ver te krijgen, niet om een relatie aan te gaan. 'En Waarom' ik stond op en dacht na over haar vraag. 'Het zijn je ogen' ik glimlachte, het zou clicé zijn als ik nou zou zeggen dat ze mooi waren. 'Ze stralen een soort van nieuwschierigheid uit' ik stopte mijn handen in mijn broekzakken en klemde de schriften van Carla tussen mijn lichaam en arm.

Voor ik het wist kleurde mijn wangen rood. Dit mocht dus niet gebeuren, het moest lijken alsof k ongeïnteresseerd was, ookal was dat vreselijk lastig. "Dankje, Fint." Deze woorden sprak ik luchtig uit, alsof het niks was. Toch wist ik dat dit pas het begin was. Het werd moeilijk, maar ik deed er alles aan om hem klein te krijgen, alleen maar omdat hij zoveel meisjes had geplayed. En eigenlijk was het niet erg om eens aandacht te krijgen van een jongen. Nooit had ik het gekregen, ik was eigenlijk het meisje dat het liefst alles alleen deed.

'Vragen moet je stellen' ik hield niet van mensen die vragen niet stelde. Die dingen aannamen zonder het je te vragen. De afgelope 5 weken had ik geen tijd gehad voor meisjes. Daarom was mijn verlangen er niet echt bij, ik was niet op dreef om het zo te zeggen. Ik haalde een nieuwe sigaret achter mijn oor vandaan en stak hem op. 'Jij ook een?' bood ik haar aan. Roken vond ik persoonlijk meer bij jongens passen dan bij meisjes, maar natuurlijk had ik er niks op tegen als een meisje rooktte. Ik keek even om toen ik iemand mijn naam hoorde roepen en wenkte dat ik er zo aankwam. Ik had ook nooit rust, haha.

Roken, het was echt een vies. "Nee dankje." Ik stond op en trok mijn jurkje naar beneden. Misschien moest ik gaan, hij toonde nou niet echt dat je zegt veel interesse. "Ik zie je nog, Fint." Zonder nog iets te zeggen, liep ik langzaam van hem weg. In mijn hoofd hoorde ik de stem van Sasja zeggen: schudden met die kont, vergeet dat niet. Mijn heupen gingen automatisch heen en weer en nog één keer keek ik achterom. Het was eigenlijk helemaal niet erg om hem voor me te winnen, want hij was hot, heel hot.